Hoofdstuk uit het boek Leven in openheid en de spreuken zijn uit Zegeningen van het hart
Stilte kan alleen maar ervaren worden. Ze leeft en getuigt van een volheid binnenin, van de volle bron van het Zijn. Een bron, die niet bedoeld is om je aan te zetten het leven te ontvluchten, want dat zou zorgen dat je je van haar afkeert om in een droom onaanraakbaarheid te zoeken. De volle bron van het Zijn is er om je werkelijke fundament in te vinden en dat te herkennen als je thuis.
Het leven wordt er dan qua vorm niet anders van, maar vanuit de stabiliteit van het thuis zijn, vanuit de affectieve geborgenheid van het in je Zelf zijn, ga je heel anders met die werkelijkheidsvorm om en ervaar je het leven en jezelf anders. Je bent dan immers steeds onderweg met een verankering in je essentie.
Daardoor zie je uiterlijke schoonheid of innerlijk gevoel niet meer voor je wezenlijke Zelf aan, maar ervaar je hoe het wezenlijke Zelf onder al die beweeglijkheid de ruimte is waarin uiterlijke schoonheid en innerlijk gevoel als levensaanrakingen ervaren worden door Jou. Schoonheid en gevoel zijn uitdrukkingen van Jou, van je aangeraakt zijn, van de Ziel die je bent.
Natuurlijk blijven de veranderende aspecten van leven en levendigheid altijd bestaan. We gaan ze niet ontkennen of kleineren, maar je leert om door deze veranderlijkheden heen het licht van je essentie te herkennen. Soms drijf je mee op de zo dichtbij komende situaties, en dan weer hervind je de ervarende essentie, die je in wezen bent. Het leven verandert maar Jij blijft de ontvangende en ervarende essentie, een essentie, die de volheid van alle zomers, van de gehele schepping, in zich draagt. Ik nodig je uit om van die essentiële volheid te blijven genieten.
Stilte is het natuurlijke gevolg
van dat alles wat je bent
er gewoon mag zijn.
Stilte is je oernatuur.
~ * ~
Stilte
ondersteunt ons hele leven.
Ze onderbouwt onze aanwezigheid,
ze omhult onze gevoeligheid
en ze maakt onze waarheid herkenbaar.
~ * ~
Stilte duurt eeuwig.
Stilte is er de hele tijd al en wacht op jou.
Dat is niet de stilte
die door uitschakeling van gedachten ontstaat
of die veroverd dient te worden,
maar een liefdevolle stilte,
die erop wacht om aangenomen te worden
zodat je ermee in relatie kunt zijn,
je erdoor geheeld en gevoed kunt laten worden
en er als vanzelf door verstild mag raken.
~ * ~
Innerlijke stilte
is als mediteren
aan een denderende rivier.
Alles van die rivier
mag er dan van je zijn,
want het is prachtige natuur.
Het stoort daarom niet,
maar verhoogt juist je verbondenheid
met de ware, stille kern
binnen in je natuurlijke bestaan.
In love,
Anandajay